Για να μας βοηθήσει να καταφέρουμε την αντικειμενικότητα, ο Ιγνάτιος δίνει τρία φανταστικά σενάρια. Στο πρώτο, φανταζόμαστε ότι ένας ξένος έρχεται σ’ εμάς για συμβουλές. Δε γνωρίζουμε καθόλου αυτό το άτομο, αλλά ευχόμαστε γι’ αυτό κάθε καλό και θέλουμε να το βοηθήσουμε να κάνει το σωστό. Ο άγνωστος παλεύει με την ίδια απόφαση που αντιμετωπίζουμε κι εμείς. Θέλει να κάνει μια επιλογή «για τη μεγαλύτερη δόξα του Θεού». Ακούμε το άτομο αυτό και εξηγούμε το θέμα. Τι συμβουλή θα δίναμε; Ποιοι παράγοντες φαίνονται σημαντικοί; Ποιοι παράγοντες φαίνονται άσχετοι; Αυτή η άσκηση θα πρέπει να μας απελευθερώσει από τις κάθε είδους προκαταλήψεις που θολώνουν την κρίση μας.
Στο δεύτερο σενάριο, φανταζόμαστε ότι εξετάζουμε την απόφαση ενώ είμαστε ετοιμοθάνατοι.
Το τρίτο σενάριο είναι ότι φανταζόμαστε το ίδιο πράγμα από την προοπτική της Τελικής Κρίσεως. Στο τέλος της ζωής μας, οι άτακτες προσκολλήσεις εξαφανίζονται. Η καριέρα μας, το μέγεθος του σπιτιού μας, οι φανταχτερές διακοπές μας, η ερωτική ζωή μας, οι ανησυχίες μας σχετικά με τα οικονομικά μας, την τιμή και την ισχύ μας, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει πια σημασία. Τι εύχεσαι να μπορούσες να είχες κάνει για την απόφαση που αντιμετωπίζεις; Για παράδειγμα, το χρήμα μπορεί να μας απασχολεί πολύ καθώς σκεπτόμαστε διάφορες θέσεις εργασίας, και πολύ σωστά. Η οικογένειά μας χρειάζεται ένα επαρκές εισόδημα. Αλλά κοιτάζοντας συνολικά τη ζωή μας, πόσο σημαντική είναι η διαφορά στο μισθό μας σε σύγκριση με άλλους παράγοντες της απόφασής μας; Ξανά, η άσκηση αυτή έχει ως σκοπό της να μας βοηθήσει να καταφέρουμε να αποστασιοποιηθούμε, «χωρίς να κλίνουμε προς τη μια ή την άλλη πλευρά». (Συνεχίζεται με το τελευταίο μέρος).
JA
