O Ρ. Κάρατζιτς συνελήφθη και παρεπέμφθη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με κατηγορίες περί εγκλημάτων πολέμου και γενοκτονίας.Πράγματι, ο Κάρατζιτς ήταν από τους πρωτεργάτες του αποκλεισμού και του βομβαρδισμού του Σαράγιεβο επί τρία και πλέον χρόνια και της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, όπου δολοφονήθηκαν περίπου 8000 άμαχοι σε τρεις μέρες. Πόσες φορές χωράει το Δίστομο στη Σρεμπρένιτσα;
Το αξιοπερίεργο είναι ότι ξεχάστηκαν οι έπαινοι και οι δάφνες, με τις οποίες έραιναν πριν μερικά χρόνια οι πάντες στον τόπο μας το Σερβοβόσνιο πολιτικό. Ξεχάστηκαν οι εναγκαλισμοί, τα φιλιά στη σημαία, οι φιλοφρονήσεις.
Τι ήταν λοιπόν τότε όλη εκείνη η υποστήριξη προς τους “Σέρβους αδελφούς μας”, δηλαδή την πολιτική Μιλόσεβιτς και των συνεργατών του; Ολόκληρη την τραγική ιστορία του Σαράγιεβο τα ελληνικά ΜΜΕ κατάφεραν να την κρατήσουν άγνωστη από το ελληνικό κοινό. Τα καθημερινά ρεπορτάζ από το Πάλε δεν είχαν τρόπο να εξηγήσουν τι συνέβαινε στο Σαράγιεβο: μια πόλη που επί τρία και πλέον χρόνια, επί σαράντα τρεις μήνες βαλλόταν από τους ανθρώπους του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς, μέρα και νύχτα, με όλμους, οβίδες από άρματα μάχης, ελεύθερους σκοπευτές…, όπου οι κάτοικοι ζούσαν πλέον σε χαρακώματα και σε υπόγεια. Τον τρίτο χρόνο έγιναν διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, αλλά εδώ τίποτε. Ήταν ένα μνημειώδες κατόρθωμα της τηλεόρασης και των εφημερίδων μας. Αυτό που επίσης είναι ελάχιστα γνωστό είναι ότι στη Σρεμπρένιτσα κυμάτιζε και η ελληνική σημαία. Στον τόπο αυτό του μαζικού φονικού -τον έλεγαν “θύλακα ασφαλείας” και φυλασσόταν από μερικές δεκάδες ελαφρά οπλισμένους Ολλανδούς στρατιώτες του ΟΗΕσυνεργάστηκαν και Έλληνες ακροδεξιοί εθελοντές. Διεθνείς οργανισμοί ζήτησαν τη διερεύνηση αυτής της πτυχής του εγκλήματος, αλλά από ελληνικής πλευράς επικρατεί απόλυτη σιωπή. Ξεχάστηκε επίσης πώς περιόδευαν οι διάφοροι Σέρβοι ελληνομαθείς αρχιερείς, δίνοντας κηρύγματα φανατισμού και μίσους (Αμφιλόχιος κ.ά.). Η εξαλλοσύνη, η αποπνικτική ατμόσφαιρα φανατισμού, ο τυφλός εθνικισμός και η αγριότητα εκείνων των ημερών διαγράφτηκαν από τη μνήμη. Τα ξέχασαν αυτά οι “πνευματικοί άνθρωποι” και οι καλλιτέχνες, οι δημοσιογράφοι και η απερίγραπτη ΕΣΗΕΑ, η οποία επισκεπτόταν το Πάλε. Ξεχάστηκε ότι όσοι τολμούσαν να εκφράσουν διαφορετική γνώμη (Σωμερίτης, Μίχας, Παπανδρόπουλος, Χατζηπροδρομίδης…) γίνονταν δακτυλοδειχτούμενοι. Σε κάποια στιγμή, ο Α. Ανδριανόπουλος είπε ότι τα ελληνικά ΜΜΕ παπαγαλίζουν την προπαγάνδα των Σέρβων και ορισμένοι είχαν το θράσος να του ζητήσουν εξηγήσεις. Αλλά δεν ξεχνάμε όλοι. Την περίοδο εκείνη, όλη -πρακτικά όλη- η ελληνική κοινωνία, δηλαδή τα ΜΜΕ στο σύνολό τους, οι εκπρόσωποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος (οι επίσημοι και οι αυτόκλητοι), οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, και όλα τα κόμματα έφτασαν στον πάτο του ψεύδους και συναγωνίζονταν σε υστερία και φανατισμό. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τον Κάρατζιτς έτσι ουδέτερα. Τον Κάρατζιτς και τους “Σέρβους αδελφούς μας”, τους κολακέψαμε και μας κολάκεψαν, μας είπαν ψέματα και τους είπαμε ψέματα, τους φανατίσαμε και μας φανάτισαν, μας εκμεταλλεύτηκαν και τους εκμεταλλευτήκαμε, τους κάναμε κακό και μας έκαναν κακό.
JA
