Η οικονομία είναι το κύριο θέμα στις εφημερίδες και στο δημόσιο διάλογο, ιδιαίτερα λόγω της κρίσης στην οποία βρισκόμαστε. Όλοι, πράγματι, έχουμε την ανάγκη να εξασφαλίσουμε κάποια αγαθά και κάποιες υπηρεσίες για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Η προσφορά αγαθών και υπηρεσιών μπορεί σήμερα να είναι μεγάλη, αλλά οι ανισότητες μεταξύ ανθρώπων και περιβάλλοντος μας ανησυχεί όλους. Αυτά και μόνο αρκούν για να δείξουν ότι χρειάζονται κάποια όρια, κάποια κατεύθυνση στην οικονομική δραστηριότητα.
Η οικονομία έχει, δηλαδή, ανάγκη από μια πολιτική. Η πολιτική είναι οι αρχές και οι προτεραιότητες πάνω στις οποίες οργανώνεται η κοινωνία. Σήμερα έχουμε γνώσεις και δυνατότητες παρέμβασης στην πολιτική περισσότερο από άλλες εποχές. Η απογοήτευση όμως που νιώθουμε από την πολιτική, οι αποτυχίες, οι αδικίες, τα ψεύτικα λόγια, η ασυνέπεια, δείχνουν ότι η πολιτική έχει ανάγκη από μια ηθική τόσο ατομική, όσο και κοινωνική. Μια ηθική πεποίθηση ισχυρή απέναντι σε αντιξοότητες ή πειρασμούς, που να υπερασπίζεται τον άνθρωπο και όλους τους ανθρώπους, να προσπαθεί να μειώσει τις ανισότητες και να ελέγχει τη σύγκρουση συμφερόντων.
Στην κοινωνία που ζούμε οι αντιφάσεις στην ηθική είναι τόσες πολλές που προκαλούν πλέον σύγχυση. Ο καθένας διεκδικεί τη δική του ηθική. Διάφορες κοινωνικές ομάδες ή λόμπυ επιδιώκουν στόχους. Άλλοι επιδιώκουν την αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους, άλλοι το γάμο των ομοφυλόφιλών, άλλοι την κατοχύρωση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης μεγάλων περιοχών του πλανήτη, δασών ή ορυχείων, ή ακόμη μέχρι πρόσφατα απρόσιτων περιοχών κοντά στο βόρειο πόλο κτλ. Αλλά και σε προηγμένες και ευνομούμενες κοινωνίες βλέπουμε συχνά ένα εσωτερικό κενό που δηλητηριάζει τη ζωή. Βλέπουμε πράξεις απελπισίας ή απώλεια της αίσθησης του μέτρου. Η φροντίδα π.χ. οικιακών ζώων (σκύλων, γατιών κ.ά.), έχει φτάσει σε παράλογα ύψη και είναι πλέον ένα πολύ σεβαστό μέρος της οικονομίας.
Η ηθική πρέπει να φωτιστεί και να στηριχθεί σε μια πνευματικότητα. Σε μια αναζήτηση του Θεού και σε μια σχέση με το Θεό. Δε θα γυρίσουμε βεβαίως πίσω σε μια θεοκρατική κοινωνία. Τελικά, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουμε ευθύνη μόνο απέναντι στο συνάνθρωπό μας, ούτε μόνο απέναντι στην επόμενη γενιά, αλλά και απέναντι στο Θεό. Στη σχέση μας με το Θεό μπορούμε να ενώσουμε την αγάπη και την αλήθεια, να ανακαλύψουμε τον τελικό προορισμό μας και, συνεπώς, το αυθεντικό νόημα της προόδου.
Το παρόν τεύχος του περιοδικού μας, εξετάζει το σημερινό κοινωνικό πρόβλημα μέσα από την εγκύκλιο επιστολή «Αγάπη εν Αληθεία». Σε αυτήν ο πάπας Βενέδικτος ανακεφαλαιώνει μια μακρά κοινωνική παράδοση και εστιάζει την προσοχή του στη σημερινή κρίση. Η τοποθέτηση της Εκκλησίας επιδιώκει μια αληθινή και σε βάθος κατανόηση της κατάστασης που ζούμε. Προτείνει επίσης στάσεις ζωής και συμπεριφοράς- τόσο σε ατομικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο- για να διορθώσουμε τις σημερινές στρεβλώσεις και να οικοδομήσουμε την κοινωνική ζωή σε πιο ανθρώπινες και πιο στέρεες βάσεις.
JA
