Jesuits.gr

Τεύχος 1073

Η χώρα ζει δραματικές μέρες ενώ προσπαθεί να φτάσει σε μια συμφωνία για το οικονομικό της πρόγραμμα και την δανειοδότησή της για τα επόμενα χρόνια. Πιεστικές προθεσμίες λήγουν τον Μάρτιο. Σήμερα, υπουργοί παραιτούνται, βουλευτές αρνούνται να συμφωνήσουν με την κυβέρνηση και τα κόμματα. Πού βρισκόμαστε; Τι συμβαίνει; Τι μας συμβαίνει; Ακόμη και σε αυτό το απλό αλλά βασικό ερώτημα τελείως διαφορετικές απαντήσεις δίνονται από πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης.

Παρότι ο ελληνικός λαός βλέπει το βιοτικό επίπεδο να πέφτει δραματικά και ο ίδιος στερείται, η κατάσταση δε βελτιώνεται. Κυρίως όμως, οι ασυμφωνίες και οι αντιθέσεις εντός της χώρας δεν αφήνουν χώρο για κοινή προσπάθεια. Δε δημιουργούνται προϋποθέσεις για μια οργανωμένη κοινή προσπάθεια. Η χώρα δείχνει να είναι ένα σώμα πότε παράλυτο και πότε σπαρασσόμενο από αντιφάσεις και εσωτερικές συγκρούσεις. Κάθε κόμμα έχει τη δική του γραμμή. Οι κομμουνιστές και οι μαρξιστές, πιο ειδικά, συστηματικά αντιμάχονται ό,τι προέρχεται από την κυβέρνηση και την ΕΕ. Τι μας συμβαίνει λοιπόν; Τι συμβαίνει στη χώρα μας;

Μετά από 200 χρόνια ελεύθερου βίου, δεν έχουμε διαμορφώσει μια κοινωνία με στοιχειώδη ενότητα. Δε συγκροτηθήκαμε ως σύγχρονο κράτος. Οι βασικές αδυναμίες παραμένουν. Η χώρα δεν πατάει στην πραγματικότητα, γι’ αυτό επιπόλαια κράτησε μια κατανάλωση πέρα από την αληθινή παραγωγή. Δεν καταφέρνει να οργανωθεί και να επιτύχει στόχους, γι’ αυτό η συνεχής σύγχυση. Δεν μπορεί να αποφασίσει τι θέλει και πού να πάει, γι’ αυτό η μια πολιτική μερίδα ακυρώνει το έργο της άλλης. Δεν μπορεί να μιλήσει αξιόπιστα και να συνεννοηθεί με τους άλλους, γι’ αυτό οι ευρωπαίοι ζητούν συνεχώς υπογραφές και δεσμεύσεις από τους Έλληνες πολιτικούς. Δε βρίσκει μια κοινή λογική και μια κοινή αίσθηση αποφυγής του κινδύνου που να ενώσει τους Έλληνες, γι’ αυτό το κέντρο των πόλεων είναι πεδίο μάχης διαφόρων παρατάξεων. Όταν ο Καποδίστριας ως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας προσπάθησε να οργανώσει εκείνη την κατεστραμμένη χώρα με μια στοιχειώδη οργανωτική δομή ως συγκροτημένο κράτος, οι προύχοντες, που ήθελαν απλώς να αντικαταστήσουν την οθωμανική εξουσία, τον εμπόδισαν. Ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα σε μια νέα ορθολογική συγκρότηση της χώρας και τη διατήρηση των οθωμανικών και βυζαντινών κατάλοιπων, με άλλα λόγια των επιμέρους ομαδικών συμφερόντων. Αυτή η σύγκρουση αναπαράγεται και σήμερα. Δεν μπορέσαμε να τη λύσουμε και επί 200 χρόνια μας ταλαιπωρεί. Θα είναι αυτή η κρίση μια ευκαιρία για ένα βήμα προόδου ή θα ξαναζήσουμε άλλη μια καταστροφή;

Translate »