«Ο άνθρωπος χάρη στην ελευθερία του μπορεί να αποφασίζει και να ορίζει ποιο είναι το νόημα της ζωής του, το νόημα του σύμπαντος και του μυστηρίου της ανθρώπινης ζωής…». Αυτά τα λόγια διαβάζουμε σε μια δικαστική απόφαση στις ΗΠΑ το 1992 σε μια υπόθεση (RobertCaseyv. Planedparenthood) που υπήρξε σημαντική για το πώς θα αντιμετωπίζεται το ανθρώπινο έμβρυο. Ας προσέξουμε ότι ο δικαστής δεν λέει ότι ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητά και να ακολουθεί την αλήθεια, αλλά ότι έχει δικαίωμα να αποφασίζει για τον εαυτό του το νόημα της ζωής, ακόμη και όλου του σύμπαντος. Αλλά, μισό λεπτό. Δεν κάναμε εμείς τον εαυτό μας ούτε το σύμπαν ούτε τη ζωή. Αυτά τα ανακαλύπτουμε και τα δεχόμαστε, γιατί μας δίνονται. Δεν είμαστε οι κύριοι ούτε οι δημιουργοί της ζωής.
Οδηγούμαστε πίσω στα πρώτα λόγια της Βίβλου που γράφτηκαν αιώνες πριν.
Εκεί, ο Θεός λέει στον Αδάμ και την Εύα, δηλαδή στον άνθρωπο, ότι από όλα τα δένδρα του κήπου μπορούσε να φάει εκτός από το καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού, γιατί αν έτρωγε από αυτό, θα πέθαινε. Ανήκει στον Θεό δηλαδή το κριτήριο τι είναι καλό ή κακό, τι αξίζει και τι δεν αξίζει. Ο άνθρωπος, όπως γνωρίζουμε, παρακούει και θέλει να κάνει τον εαυτό κριτήριο και κύριο του καλού και του κακού, θέλει να γίνει «σαν Θεός». Δεν δέχεται το όριο και τον περιορισμό «ναι, από όλα εκτός από αυτό» και διεκδικεί το απεριόριστο, δηλαδή την παντοδυναμία. Χωρίς όρια, όμως, γίνεται τύραννος και αυτό είναι καταστροφικό.
Οι πανάρχαιες αυτές αφηγήσεις, πάντα επίκαιρες και πάντα σωστές για όσους ξέρουν να ακούν και να καταλαβαίνουν, εφαρμόζονται στην παραπάνω δικαστική απόφαση, η οποία διακηρύττει ότι ο άνθρωπος είναι αυτός που καθορίζει τι έχει αξία και τι είναι καλό και κακό σε όλα, ακόμη και στη ζωή και στο σύμπαν.
Σήμερα, όσο αναπτύσσονται οι δυνατότητες της βιολογίας και της ιατρικής, τόσο περισσότερα κρίσιμα θέματα τίθενται σχετικά με την αρχή της ανθρώπινης ζωής. Το ζήτημα σήμερα δεν είναι μόνο πώς θα γιατρέψουμε τον άνθρωπο, αλλά, περισσότερο, πώς θα τον διαμορφώσουμε ή ποιος θα έχει δικαίωμα στη ζωή και ποιος όχι.
Είναι ανάγκη να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα και στη λογική. Δεν δημιουργήσαμε εμείς τον εαυτό μας ούτε τον κόσμο. Βρεθήκαμε να ζούμε μέσα στον κόσμο, η ζωή είναι ένα αγαθό που μας δόθηκε. Πρέπει με περισσότερη ταπεινότητα να αναζητήσουμε την αλήθεια και το δίκαιο. Να αφήσουμε το είδωλο της παντοδυναμίας και να καταλάβουμε ότι χρειάζονται σεβασμός, όρια και μέτρο.
JA
