*Κείμενο του π. Ed Broom
(Για το θέμα του εξαγιασμού προτείνουμε επίσης την ανάγνωση του κειμένου «Μάρθα Robin: Όταν από τον σταυρό πηγάζει φως και ζωή», του τεύχους αρ. 1104 των «Ανοιχτών Οριζόντων»)
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του πόνου, οι περισσότεροι ζαρώνουμε και μόνο στη σκέψη, οπισθοχωρούμε ή και τρέχουμε να ξεφύγουμε. Θέλουμε να βρεθούμε σε κάποια ειδική γωνίτσα, όπου πιστεύουμε ότι θα εξαιρεθούμε από την πραγματικότητα του πόνου. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο πόνος είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ανθρώπινης κατάστασης – με χριστιανικούς όρους θα λέγαμε ότι είναι η πτώση μας ως αποτέλεσμα του προπατορικού αμαρτήματος.
Όταν αντιμετωπίζουμε αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα του πόνου, θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα ότι αυτός ο πόνος θα μας κάνει είτε καλύτερους, είτε πικρότερους. Από όλες τις θρησκείες, η καθολική πίστη είναι η μόνη που πραγματικά δίνει μια θετική και ξεκάθαρη απάντηση στην άκαμπτη πραγματικότητα του πόνου. Ο πόνος εκ φύσεως δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός – είναι ουδέτερος – αλλά μάλλον εξαρτάται πάρα πολύ από τον τρόπο που το άτομο τον ερμηνεύει και επιλέγει να ζήσει με αυτόν.
Μέσα με τα οποία μπορούμε να εξαγιάσουμε τον προσωπικό μας πόνο
Αληθινά, το μόνο θετικό μέσο με το οποίο μπορούμε να εξαγιάσουμε τον πόνο μας, είναι ενώνοντάς τον με τη ζωή και τα πάθη του Κυρίου μας και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού! Ο Ιησούς θα μπορούσε να έχει σώσει τον κόσμο με πολλούς τρόπους, αλλά επέλεξε να σώσει τον κόσμο με την Ενσάρκωσή Του, με τη ζωή Του, τη διδασκαλία Του, τα λόγια Του, τα θαύματά Του, αλλά ιδιαίτερα μέσω του πόνου που θέλησε να υπομείνει για χάρη όλων μας. Αυτό το πάθος του Ιησού εκδηλώθηκε πιο ξεκάθαρα την Μεγάλη Παρασκευή, όταν καταδικάστηκε σε θάνατο, σήκωσε τον σταυρό Του, καρφώθηκε επάνω στον σταυρό και παρέμεινε εκεί κρεμασμένος για τρεις ώρες που πέρασαν πολύ βασανιστικά, ώστε να λυτρωθούμε. Μας δίδαξε επίσης το νόημα του πόνου και τον τρόπο να υποφέρουμε δια του δικού Του πόνου.
Όταν περνάμε από δυσκολίες, εξαρτάται από εμάς να μην αφήσουμε τον πόνο μας να πάει χαμένος διαμαρτυρόμενοι και τρέχοντας να ξεφύγουμε από αυτόν. Αντίθετα, εξαρτάται από εμάς να ενώσουμε τον πόνο μας με τα πάθη του Κυρίου και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού, ιδιαίτερα κατά τα το οδυνηρότερο πάθος Του.
Ας αναγνωρίσουμε τον πόνο μας στις διάφορες μορφές του
Είναι απαραίτητο για μας να αναγνωρίσουμε τις διάφορες μορφές πόνου που ο Θεός μπορεί να επιτρέπει στη ζωή μας. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι πολλές από τις δοκιμασίες που περνάμε στέλνονται από τον Θεό, όπως διαβάζουμε στο Βιβλίο του Ιώβ, που είχε υποστεί διάφορα είδη και μορφές δοκιμασιών.
Ποιες μπορεί να είναι οι διαφορετικές μορφές δοκιμασιών; Υπάρχουν, πράγματι, πάμπολλες! Ο σωματικός πόνος είναι ο πιο ορατός. Το σώμα μας υποφέρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο: ημικρανίες, πόνοι στη μέση, ανάρρωση από κάποιο χειρουργείο, κ.ο.κ.
Κοινωνικός πόνος – η κοινωνία και το περιβάλλον της μας κάνουν να υποφέρουμε. Η κοινωνία και ο πολιτισμός απομακρύνονται πλέον από τον Θεό και από κάθε ηθική, και εξαιτίας αυτού μπορεί να υποφέρουμε. Οικογενειακός πόνος – όταν κάποιο μέλος της οικογένειάς μας, πιθανόν πολύ κοντινό μας, έχει πάρει λανθασμένες αποφάσεις και ακολουθεί έναν λανθασμένο δρόμο. Θα θέλαμε να το κατευθύνουμε προς κάποιον ορθότερο δρόμο, αλλά εκείνο αρνείται. Και υποφέρουμε! Ψυχικός πόνος – φόβοι, ανησυχίες, αβεβαιότητες για το μέλλον, θλίψη λόγω διαφόρων περιστάσεων. Αυτή η εσωτερική κατάσταση προκαλεί μεγάλο πόνο. Πνευματικός πόνος – όταν, παρά τις προσπάθειές μου, ο Θεός μοιάζει να είναι πολύ μακριά μου, να μη με αναγνωρίζει πραγματικά ή να φαίνεται ότι δε νοιάζεται για μένα. Η αγία Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας πέρασε πάνω από 40 χρόνια σ’ αυτή την κατάσταση πνευματικού σκότους. Οι μυστικιστές αποκαλούν αυτή την κατάσταση «Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής».
Όλα τα παραπάνω είναι διάφοροι τρόποι με τους οποίους υποφέρουμε. Μπορεί να υποφέρουμε με έναν από τους παραπάνω τρόπους, ή με περισσότερους από έναν τρόπους. Το στοιχείο – κλειδί είναι να έχουμε επίγνωση του πόνου μας σ’ αυτές τις περιοχές, και να ενώνουμε τον πόνο μας με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Μέσω αυτής της ένωσης με τον Χριστό, εξαγιάζουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, εξαγιάζουμε την Εκκλησία, το Μυστηριακό Σώμα του Χριστού, αλλά εξαγιάζουμε και τον κόσμο. Για το λόγο αυτό, η αγία Τερέζα της Lisieux, είχε πει: «Όταν διαπράττουμε το κακό, ολόκληρος ο κόσμος χαμηλώνει. Όταν κάνουμε το καλό, ανεβάζουμε ολόκληρο τον κόσμο πιο κοντά στον παράδεισο».
Η ένωση με το Πάθος, τον Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού στη Θεία Ευχαριστία
Ας κάνουμε ένα ακόμη μεγάλο βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της ένωσής μας με το Πάθος και τον θάνατο του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Πράγματι ο Ιησούς πέθανε πάνω από 2.000 πριν. Αλλά υποσχέθηκε την ενότητά του μαζί μας με το Πάθος, τον θάνατο και την ανάσταση στη Θεία Λειτουργία!
Μας υποσχέθηκε: «Θα είμαι μαζί σας πάντα, μέχρι το τέλος των καιρών». Πού είναι, λοιπόν; Είναι στην Εκκλησία Του, που έχει έναν από τους πιο ένδοξους τίτλους – Το Μυστηριακό Σώμα του Χριστού. Ο Ιησούς είναι ιδιαιτέρως παρών στην Ιερή Θυσία της Λειτουργίας. Κάθε φορά που ένας χειροτονημένος ιερέας τελεί και προσφέρει τη Θεία Λειτουργία, ο Ιησούς γίνεται πραγματικά παρών. Ο Ιησούς γίνεται το άσπιλο Θύμα, ο Αμνός του Θεού, ο Σωτήρας, κατά τη Λειτουργία. Αυτό που συνέβη στον Γολγοθά πάνω από 2.000 χρόνια πριν, γίνεται ξανά παρόν. Ο Ιησούς κατά τη Λειτουργία προσφέρει τον εαυτό Του – το Σώμα, το Αίμα, την Ψυχή και την Θεότητά Του – στον αιώνιο Πατέρα για τη σωτηρία μας.
Το κλειδί που ξεκλειδώνει χάρες κατά τις περιόδους των δοκιμασιών μας
Το κλειδί που απελευθερώνει έναν χείμαρρο χαρίτων επάνω μας κατά τις δοκιμασίες μας, είναι αυτό: ενώνουμε τις προσωπικές δοκιμασίες και τον πόνο μας με τον Ιησού, το Θύμα στην Ιερή Θυσία της Λειτουργίας. Για να το πούμε με απλά λόγια, αυτό που περνάμε, αυτό που μας πονάει – έναν διαπληκτισμό με τον/την σύζυγό μας, τις συναισθηματικές ενοχλήσεις που νιώθουμε, τον σωματικό πόνο μας που προκλήθηκε από κάποια ασθένεια, το πνευματικό σκοτάδι που περνάμε – το προσφέρουμε, το θέτουμε στη Θεία Λειτουργία. Τότε, όταν η όστια και ο οίνος που κρατά ο ιερέας, ο αντιπρόσωπος του Χριστού, μετουσιώνονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, οι δοκιμασίες μας υψώνονται προς εξαγιασμό δικό μας και προς εξαγιασμό ολόκληρου του κόσμου.
Ένα ακόμα βήμα για να γίνουν γόνιμες οι δοκιμασίες μας
Ένα ακόμη βήμα χρειάζεται για να φέρουν γόνιμο αποτέλεσμα οι δοκιμασίες και ο πόνος μας: να λαμβάνουμε τη Θεία Μετάληψη. Είναι σημαντικό να συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία. Αλλά είναι ακόμη πιο πλήρης η συμμετοχή μας αν λαμβάνουμε την Θεία Κοινωνία – το Σώμα, το Αίμα, την Ψυχή και την Θεότητα του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Όταν λαμβάνουμε τον Ιησού με πίστη, θέρμη, αγάπη και αφοσίωση, ο πόνος μας εξαγιάζεται στο μέγιστο βαθμό, και ακόμη περισσότερο ο Ιησούς μας δίνει τη χάρη, την ειρήνη και τη δύναμη να σηκώνουμε τον σταυρό μας, και μάλιστα ο Ιησούς θα απαλύνει τον πόνο μας. Ας θυμηθούμε ξανά τα παρήγορα λόγια του Χριστού: «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας τον ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρύ» (Μτ. 11-28-30).
Ξεκινήστε τώρα: Εξαγιάστε τους καθημερινούς σας σταυρούς και τις δοκιμασίες σας
Γιατί λοιπόν να μην ξεκινήσετε τώρα; Θυμηθείτε τα εξής λόγια: «προσφέρω τον πόνο μου». Προσευχηθείτε το πρωί, προσφέροντας τα πάντα στην Καρδιά του Ιησού και της Παναγίας. Και όταν έρθει στη ζωή σας κάποια δοκιμασία – σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, οικογενειακή κτλ – τότε ενώστε την με τον σταυρό και τον Ιησού, και με την Ιερή Θυσία της Λειτουργίας. Τότε ο πόνος και η δοκιμασία σας θα πάρουν ατελείωτη αξία, γιατί θα έχουν ενωθεί με τον πόνο και τη δοκιμασία του ίδιου του Ιησού – και ο Ιησούς είναι Θεός και άνθρωπος.
Είθε η Παναγία, που υπέφερε στα πόδια του σταυρού, η Παναγία η Πονεμένη, να αποκτήσει για μας τη χάρη να μην χαραμίζουμε τις δοκιμασίες μας, αλλά να τις εξαγιάζουμε ενώνοντάς τες με το Πάθος, τον Θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
JA
