Jesuits.gr

Παίρνοντας αποφάσεις… (Μέρος 3ο)

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΟ

Ο άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί, να λατρεύει και να υπηρετεί τον Θεό και Κύριό μας και με αυτά να σώσει την ψυχή του. Τα άλλα πράγματα πάνω στην επιφάνεια της γης δημιουργήθηκαν για τον άνθρωπο, και για να τον βοηθήσουν στην επιδίωξη του σκοπού για τον οποίο πλάστηκε.
Από αυτό προκύπτει ότι ο άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα τόσο όσο τον βοηθούν για τον σκοπό του και πρέπει να τα απαρνιέται όσο του είναι εμπόδιο σ’ αυτόν. Γι’ αυτό, είναι ανάγκη να γίνουμε αδιάφοροι για όλα τα δημιουργήματα, σε καθετί που έχει αφεθεί στη διάκριση της ελεύθερης βούλησής μας και δεν της είναι απαγορευμένο. Έτσι που από δική μας πλευρά, να μη θέλουμε περισσότερο την υγεία από την αρρώστια, τον πλούτο από τη φτώχεια, την τιμή από τον εξευτελισμό, μια ζωή μακρόχρονη παρά oλιγόχρονη, και το ίδιο για όλα τα υπόλοιπα, αλλά να επιθυμούμε και να εκλέγουμε αποκλειστικά αυτό που μας οδηγεί περισσότερο στο σκοπό για τον οποίο πλαστήκαμε.

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΡΩΤΑ

Στην ιγνατιανή προοπτική, η απόφαση δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα. Είναι το μέσον και όχι ο σκοπός. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όταν πρέπει να λάβουμε μια σημαντική απόφαση είναι ότι συγχέουμε τους σκοπούς και τα μέσα. Γράφει ο Ιγνάτιος:
Δεν πρέπει να υποβάλλουμε και να προσαρμόζουμε τον σκοπό στα μέσα, αλλά τα μέσα στο σκοπό. Πολλοί επιλέγουν πρώτα το γάμο, που είναι το μέσο, και δευτερευόντως την υπηρεσία στον Θεό και Κύριό μας μέσω του γάμου, παρόλο που η υπηρεσία στον Θεό είναι ο σκοπός. Κατά τον ίδιο τρόπο επίσης άλλοι πρώτα επιλέγουν να έχουν οφέλη, και μετά να υπηρετήσουν τον θεό με αυτά. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πηγαίνουν απευθείας στον Θεό, αλλά θέλουν ο Θεός να προσαρμοστεί ολοκληρωτικά στις άτακτες προσκολλήσεις τους. Επομένως, κάνουν τον σκοπό μέσο και το μέσο σκοπό. Συνεπώς, εκείνο που οφείλουν να αναζητούν πρώτο, το αναζητούν τελευταίο.
Ο Θεός είναι ο σκοπός. Η απόφαση είναι ο τρόπος για να φτάσουμε εκεί. Ο σκοπός μας είναι «να υμνούμε, να λατρεύουμε και να υπηρετούμε τον Θεό και Κύριό μας», όπως λέει η Αρχή και Θεμέλιο. Τα «πράγματα στην επιφάνεια της γης» – η εργασία, οι άνθρωποι, τα χρήματα, η γνώση, η τέχνη, η επιστήμη, όλα – είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να καταφέρουμε αυτό το σκοπό.
Συνήθως ακολουθούμε την αντίθετη διαδικασία. Πρώτα παίρνουμε μια απόφαση (χρησιμοποιώντας τους ευσεβείς πόθους μας, την επιλεκτική μνήμη, τις γνωσιακές προκαταλήψεις και τις άτακτες προσκολλήσεις) και μετά ζητάμε από τον Θεό να την ευλογήσει. Θα γίνω δικηγόρος, επιχειρηματίας, δάσκαλος –και θα υπηρετήσω και τον Θεό. Θα παντρευτώ – και θα προσευχηθώ να είναι ένας γάμος επιτυχημένος. Θα προσευχηθώ η καινούργια δουλειά που θα αναλάβω να έχει καλή έκβαση – αφού θα έχω αποφασίσει να αναλάβω την καινούργια δουλειά. Αυτές οι προσευχές δεν είναι μάταιες. Ο Θεός θα σε ευλογήσει. Αλλά δεν είναι η καλύτερη προσέγγιση σε αποφάσεις. Ο Θεός έρχεται πρώτος, και ύστερα η απόφαση.
Οι αποφάσεις μας μεταφέρουν στο ταξίδι προς τον Θεό. Οι αποφάσεις οδηγούν σε ακόμα περισσότερες αποφάσεις. Το αποτέλεσμα όμως βρίσκεται εκτός του ελέγχου μας. Αν ένα πλάνο δεν λειτουργήσει, υπάρχει πάντοτε ένα δεύτερο πλάνο, και έπειτα, κι άλλα πλάνα. Πολλά από τα πρώτα σχέδια του Ιγνατίου απέτυχαν, αλλά βάδισε σταθερά, αναζητώντας πάντοτε τρόπους να αγαπά τον Θεό και να φέρνει την καλή είδηση της σωτηρίας στους άλλους ανθρώπους. Το ίδιο ισχύει και μ’ εμάς. Είμαστε σε έναν δρόμο προς τον Θεό και δεν είναι απαραιτήτως ένας γραμμικός δρόμος. Μπορεί να είναι ένας δρόμος γεμάτος στροφές, αδιέξοδα και παρεκβάσεις. Μοιάζει περισσότερο με μια σπείρα – μια διαδικασία στοχασμού, επιλογής, περισσότερου στοχασμού και περισσότερων επιλογών – που μας μεταφέρει βαθύτερα σε μια ζωή που τη ζούμε ολοένα και περισσότερο για τον Θεό.
Το να αναζητάμε τον Θεό πάνω από οτιδήποτε άλλο είναι το πρώτο απαιτούμενο για τη λήψη μιας καλής απόφασης. Είναι το μόνο απαραίτητο πράγμα. Είναι ακριβώς αυτό που εννοούσε ο Ιησούς όταν μίλησε για τη Βασιλεία του Θεού: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει επίσης με θησαυρό κρυμμένο στο χωράφι, που τον βρήκε ένας άνθρωπος και τον έκρυψε, και όλος χαρά πάει και πουλάει όλα όσα έχει κι αγοράζει εκείνο το χωράφι. Η βασιλεία των ουρανών πάλι μοιάζει μ’ έναν έμπορο, που ζητούσε να βρει όμορφα μαργαριτάρια. Κι όταν βρήκε ένα πανάκριβο μαργαριτάρι, πήγε και πούλησε όλα όσα είχε και το αγόρασε» (Μτ 13: 44-46).

Το πρώτο μέρος εδώ.
Το δεύτερο μέρος εδώ.

Translate »