Στο τεύχος 1068 των «Ανοιχτών Οριζόντων» παρουσιάσαμε προβλήματα που σχετίζονται με την αρχή της ζωής. Τα προβλήματα αυτά αφορούν την ιατρική κοινότητα, αλλά και πολλούς ανθρώπους που μπαίνουν στην περιπέτεια της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, με τη χρήση εξελιγμένων ιατρικών τεχνικών. Αν, όμως, πολλά άλλα βιοηθικά διλήμματα αφορούν ένα συγκεκριμένο κοινό, το τέλος της ζωής αφορά όλους μας, είτε προσωπικά, είτε μέσα από τις οικογενειακές σχέσεις.
Σήμερα το τέλος της ζωής πολύ σπάνια έρχεται μέσα στο σπίτι, εν μέσω της οικογένειας. Τις περισσότερες φορές έρχεται μέσα σε νοσοκομειακό περιβάλλον, στα πλαίσια της ιατρικής περίθαλψης. Τα ιατρικά δεδομένα έχουν αλλάξει, οι αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις στο χώρο της ιατρικής δίνουν πια άλλες δυνατότητες στο ιατρικό προσωπικό, τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Συνακόλουθα, άλλοτε οι ίδιοι οι ασθενείς, άλλοτε τα συγγενικά τους πρόσωπα, καλούνται να λάβουν αποφάσεις κρίσιμες σχετικά με την τύχη του ασθενούς και τότε ορθώνονται σοβαρά διλήμματα που αφορούν την παράταση ή μη της ζωής τους. Και μαζί με αυτό, τίθεται και το ζήτημα της ευθανασίας.
Πάνω στα μεγάλα αυτά ζητήματα χρειαζόμαστε σφαιρική ενημέρωση, καθαρή σκέψη και ψύχραιμο τρόπο ανάλυσης, ώστε να είμαστε σε θέση να λαμβάνουμε σωστότερες αποφάσεις για τους ανθρώπους που αγαπάμε. Λάθη συμβαίνουν και ορισμένες καταστάσεις παραμένουν αναπόφευκτες, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι δυνατό να αγχωνόμαστε για λόγους που δεν πρέπει.
Στο παρόν τεύχος δημοσιεύουμε τις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο 2012, στα πλαίσια της πορείας προετοιμασίας για το συνέδριο βιοηθικής, «Ζητήματα Βιοηθικής», που θα λάβει χώρα στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο το Νοέμβριο, σε μια προσπάθεια να φωτίσουμε κάποια θέματα που αφορούν το τέλος της ζωής και να σάς παρουσιάσουμε τον προβληματισμό που υπάρχει γύρω από αυτό.
JA
